Mahşer-i Cümbüş' ün Mabedi, HAYALHANE

Hayalhane Taksim de İstiklal Caddesi Sadri Alışık Sok No :24 Kat :4 de dönen merdivenleriyle çıktığın ve çıktığın anda karşılaştığın sıcak bir mekan. Kafandaki tüm tiyatro mekanlarını unutman gerekiyor. Neden? Çünkü; tiyatrolardaki manzara: sen seyirci girişinden girersin bir amca sana koltuğunu gösterir ve para bekler, verirsin ve oturup oyunu beklersin. Oyun başlar perde açılır oyuncular çıkar oynarlar ve perde kapanır oyuncu kulise sen eve dönersin. Genel anlamda tiyatro manzarası budur.
Fakat şimdi gelelim Hayalhane ye . Dediğim gibi dönerek çıkarsın merdivenleri tabi bu arada içinden ya da dışından geçirirsin nereye gidiyorum bu nasıl tiyatro (Genelde benim götürdüğüm insanlar dışlarından geçirdiler neyse) son merdivenden içeri bir dalarsın karşnda bir masa ufak bir kafe görünümü insanlar kaynaşmış duruyor. Gözün tekrar masaya takılır ana ya Özlem değil mi? (Altı mükemmel insanın ismi bakidir.) Nasıl yani o televizyon da gördüğüm Özlem ya da Ayhan oturmuşlar masaya yanlarında seyirci ellerde kahveler laylay löylöy kahkahalar atıyrolar laptop larından birşeyler yazıyorlar. Ya dersin kendi kendine bunların kuliste olması gerekmezmiydi? Tamam kıyafet dekor filan yok ama yine de seyirciyle yine bir seyirci gibi yanyanalar. Sen bu düşüncelerle aval aval bakarken; genelde kalender abimiz Ayhan, o ahireti inletecek ses tonuyla 'Haydi oyunumuza 10 dakika kaldı' der. Yanii burda da o diğer tiyatro salonlarında duyacağın hoparlör anansu yoktur.
Oyuna 10 dakika sözüyle, hemen o bahsettiğim masanın yanındaki demir kapı açılır ve 8-10 merdivenle yukarı çıkarsın. İşte dersin demek oyun burda oynanıyor. Şirin İki katlı, rakamı sallamayalım 100 kişilik iç içe oturduğun bir mabed.Resmen bir evin salonu edasında bir yer. Mahşer-i Cümbüş ekibinin seninle senin de onlarla içiçe olmayı hissettiren bir mekan anlıyacağın.Oturup beklerken bir bakarsın senin geldiğin koridordan Dilek'in HEEEEEEYYYYY sonra Ayça nın HOOOOYYYY diye bağırtısı gelir ve oyun başlar.

Bir arkadaşımın yazısı:

ben en son dün ordaydım ve şöyle bir şey yazmak istedim:

valla nası tanımlasam bilmiyorum
öyle bi yer ki akşam 20.30'daki oyuna 19.00 da gittiğinizde Özlem abla:"keşke daha da önce gelseydiniz otururduk" diyor
öyle bir yer ki Ayhan abi akşam kursiyer ekibinin oyunu olmasına rağmen o telaşta bile oturup sizinle muhabbet ediyor ayrıca "Ben Nası Büyük Adam Olucam"ı kendisinden dinleyebilirsiniz
öyle bir yer ki bazen kafeterya da suyunuzu Dilek abladan alıyorsunuz
öyle bir yer ki Burak abinin o eşsizz konuşmalarını dinliyip günler sonra bile gülebiliyorsunuz
öyle bir yer ki kalkıp Ankara'dan gittiğiniz için Ayça abla "manyak mısın sen?" diyo
öyle bir yer ki kurallara uymazsanız Yiğit abi kızaaarr!!
öyle bir yer ki Aydın Kahya ile neredeyse akraba çıkıyorsunuz o derece yani
öyle bir yer ki o kadar tepinmeye bana mısın demiyor...sapasağlam ayakta !!!
öyle bir yer ki orda kendinizi evinizde hissetmemeniz imkansız


vee son olarak öyle bir yer ki;çıktığınızda bütün taksimi inleten "Sözlerimi Geri Alamam" şarkısı söylenirken aşşağıda ki polisler aralarında şöyle konuşuyor;
-nooluyo yaa??
-yok bişey..Mahşer-i Cümbüş...Mahşer-i Cümbüş

13.08.2008 Tarihinin fotoğrafıdır:

Bu kız ben değilim, internetten buldum.

Bende çok seviyorum Anında Görüntü Show'u hiç karızmazdım,

ozie1993 demiş ki:

Bende çok seviyorum Anında Görüntü Show'u hiç karızmazdım,

6 Eylül' de başlıyor